Çekimlerinizde kusursuz bir simetri oluşturmayı başardığınız, ama sadece ondan sıkıldığınızı hissettiğiniz oldu mu hiç?

Eskiden mükemmel dengeye takıntılıydım; konuları dengelemek, ızgaralar kullanmak, her şeyin 'doğru' olduğundan emin olmak benim için çok önemliydi.

Ancak bir yerlerde, fotoğraflarımın ruhu olmadığını hissetmeye başladım. Eğer siz de böyle hissettiyseniz, kesinlikle yalnız değilsiniz. Nasıl kuralları bozmayı öğrendiğimi ve bunun aslında fotoğraflarımı nasıl daha güçlü hale getirdiğini paylaşayım.

Simetri her şey değil

Hepimiz "üçte ikilik kuralı" hakkında duymuşuzdur ya da simetrinin bir fotoğrafı temiz ve cilalı gösterebileceğini. Ve evet işe yarar. Klasik yansıma çekimlerini veya her çizginin hizalandığı mimari fotoğrafları düşünün. Ancak bir süre sonra, tüm çekimlerim aynı görünmeye başladı. Güzel, elbette - ama tahmin edilebilir. Gerilim yok, sürpriz yoktu. Gerçek hayatı yansıtmıyordu.

Giriş: kaosun güzelliği

Bir gün, yerel bir sokak pazarında çekim yapıyordum. Kalabalık, dağınık ve hiçbir şey hizalanmıyordu. Birkaç rastgele fotoğraf çektim merkezden çıkık, eğri, arka planda bulanık hareket. Daha sonra geriye dönüp baktığımda, bu görüntülerin diğerlerinde olmayan bir şeyleri vardı: enerji. Kusurluluk gerçek hissettirdi. Gürültüyü duyabilir gibi hissettirdi, yiyecek koklayabilir gibi hissettirdi. İşte o an fark ettim: bazen, kaos kontrolünden daha iyi bir hikaye anlatır.

"Kötü" kompozisyonla ilgili değil

Kuralları çiğnemek dikkatsiz olmak anlamına gelmez. Hala niyetle ilgilidir. Dengesizliğe ne zaman yöneleceğini öğrenirsiniz. Konunuzu köşeye yerleştirin. Başlar kesilsin. İnsanları göz kırparken veya kare dışına çıkarken yakalayın. Bu anlar hareket ve duygu ekler ve açıkçası, "kusursuz" bir fotoğraftan çok daha fazla konuşma başlatır.

Kusurluluğu arama pratiği

Bir sonraki çekimde kendinize bir meydan okuma verin: hissetmek için 10 fotoğraf çekin ki, dağınık, tuhaf veya hatta "yanlış" gelsin. Kaçının favorileriniz olduğuna şaşıracaksınız. Özgürlüktür. Ve size sanatın güzel olması için bir formülü takip etmek zorunda olmadığını hatırlatır.

Sen hangisini tercih edersin?

Keskin ve temiz kompozisyonlara mı yatkınsınız, yoksa ham ve öngörülemez karelerin peşinden mi gidiyorsunuz?

Yorumlarda buluşalım—başkalarının dünyayı objektiflerinden nasıl gördüğünü duymak her zaman ilham verici.

Ve unutmayın, bir sonraki yaratıcı tıkanıklığınızda biraz kıpırdanın. Birkaç kuralı ihlal edin. Belki de o an, gerçekten unutulmaz bir kare yakalarsınız.